Nu onze Oekraïense gasten al zo lang in ons midden zijn zou je verwachten dat alles wel vanzelf loopt. Maar niets is minder waar. Om een klein voorval te vermelden. In november werd via school aangegeven dat het jongere zusje van toen net 2 jaar eerder naar de peuterspeelzaal kan in verband met de taal te leren kennen en met andere kinderen om te leren gaan. Daarbij zou het ook moeder de gelegenheid bieden hier aan het werk te kunnen. 

Dan begint het… Een aanvraag moet worden geregeld via het consultatiebureau. Dat ging goed. Dan opgeven bij de peuterspeelzaal. Ha, ook dat ging goed. Alleen hebben ze wel een jaaropgave van het inkomen van moeder nodig. Dit kun je eenvoudig aanvragen bij de belasting. Van de stuurgroep iemand die dit mocht aanvragen. Werd opgestuurd, geen probleem. Dan duurt het een poos, zou bezorgd worden op het woonadres. Geen brief. Nog een keer gebeld. Was wel opgestuurd, maar een vriendelijke mevrouw zegt het nog een keer te sturen. Weer wachten, geen brief. De post gebeld, waar blijft de post? Ze zullen het uitzoeken……het blijft stil.

Bellen

Nog een keer gebeld…… Oeps, was niets mee gedaan. Nog een keer uitgelegd…..blijft weer stil. Het duurt maar. DigiD aanvragen dan maar. Lukt niet. Moeder probeert en probeert, geen resultaat. De opvang gebeld, het lukt allemaal niet, kan het anders? Ja, via de gemeente zou het mogelijk zijn om een jaaropgaaf op te vragen. Gemeente gebeld….. Moeilijk moeilijk, moeder moet maar komen naar gemeentehuis dan kan ze een uitdraai krijgen. Moeder bij gemeentehuis, nee dat is niet mogelijk. Gemeente weer gebeld, degene die erover gaat vraagt de opvang om een mail naar haar te sturen, zij gaat akkoord, en dan kan het kleintje komen naar de opvang. Zo makkelijk? Eh….. dat kunnen ze bij het kantoor van de opvang niet zomaar doen. Bel mij dan even…..niemand belt.  

Boze mail

Éen van de stuugroep: ‘Wat ik nooit doe, toch een boze, maar dwingende mail gestuurd dat ik morgen een oproep verwacht van het kantoor dat het kind kan komen, en moeder ook!’ Dat helpt. Volgende dag een mail, en eindelijk nu in maart – we zijn vier maanden verder – kan het kleintje naar de opvang. Ze vind het erg leuk.

Taal? Ach ze komen er wel uit met de lieve leidsters die haar goed opvangen. Gelukkig hebben we in ons midden een paar engelen met eindeloos geduld dus uiteindelijk lukt het wel. Maar u begrijpt het gaat nooit vanzelf.